OVER MIJ

DINGEN DIE JE WILT WETEN

Doordat ik mezelf steeds aanpaste, cijferde ik mezelf steeds meer weg. En doordat ik de belangen van anderen voor liet gaan op die van mij, vertelde ik vaak ook niet wanneer ik met iets zat. Laat staan dat ik om hulp vroeg. Ik redde het allemaal wel….

In mij schuilt een vechter. Een overlever. In mijn jeugd heb ik al vroeg moeten leren om voor mezelf op te komen. Maar ik heb het ook mezelf aangeleerd om altijd door te zetten en niet op te geven. Een overlevingsmechanisme zoals dat zo mooi heet.
Het heeft me ontzettend ver gebracht in mijn leven, maar het heeft me ook een hoop gekost. Zo heb ik heel veel van mijn mentale en fysieke uitdagingen te lang genegeerd om er echt iets aan te doen. Om mijn levenstempo te verlagen zodat die voor mij aangenaam zou worden.

Even voorstellen

Als het gaat om persoonlijke en spirituele ontwikkeling heb ik een behoorlijke weg afgelegd in mijn leven. Als geen ander wist ik mezelf moeiteloos aan te passen aan iedere persoon of situatie. Ik voelde haarfijn aan wat iemand nodig had, waardoor ik er meer was voor de ander dan voor mezelf. Het gaf me een goed gevoel en dat maakte ik belangrijker dan mijn eigen geluk.

Als je me zou kennen zou je weten dat…

Ondanks mijn spirituele gaven en interesses, ik met beide benen op de grond sta.

Ik vaak in hele praktische metaforen praat

Ik liefdevol confronterend ben

Ik voorbij aan wat er wordt gezegd kan invoelen op wat er werkelijk speelt bij iemand.

Ik energieën van anderen letterlijk kan voelen

Ik een “bodywhisperer” ben.

Ik direct ben, maar de keuze altijd bij jou laat wat je ermee doet

Als ik eenmaal ergens voor kies, ik me er volledig in vastbijt en er volledig voor ga.

Het leven zeker niet altijd aardig is geweest voor me, maar dat ik toch bewust blijf kiezen om het goede hiervan in te zien

Houden van mezelf deed ik niet. Ik was ontzettend veroordelend op mijn prestaties en uiterlijk.
Zo zacht, geduldig en begripvol als dat ik was voor anderen, zo streng en hard kon ik zijn voor mezelf. Met de termen zelfzorg en eigenliefde kon ik helemaal niets. Sterker nog: ik had geen idee hoe ik dat mezelf kon geven. Het vinden van een balans tussen ontspanning en inspanning, er tegelijkertijd voor anderen en mezelf zijn, het luisteren en handelen naar mijn behoeftes…het kwam niet eens in mij op om dat eens goed te onderzoeken.

Op mijn tenen lopen
Het alsmaar doorgaan en steeds meer op mijn bordje nemen lag vooral aan het feit dat ik gewaardeerd wilde worden. Gezien en gehoord wilde worden. Dat mensen zagen wat ik voor ze deed, dat ik ertoe deed. Dat heb ik van kinds af aan nagenoeg nooit gehoord en dat liet zich ook zien op werkgebied. Ik vergde altijd het uiterste van mezelf en maakte steeds langere dagen. Maar nooit kreeg ik de waardering die ik zocht. In mijn laatste baan leek het zelfs dat hoe harder en meer ik mijn best deed, hoe minder waardering ik kreeg. Ik besloot om nóg harder te werken en nog meer minder te zeggen wat ik werkelijk dacht….Dit gedrag resulteerde uiteindelijk in nog meer op mijn tenen lopen, nog meer mijn grenzen verleggen en mezelf nog sterker voordoen dan hoe ik mij werkelijk voelde. Dit patroon trok ik ook door naar mijn privéleven. Want ik wilde ook gewoon sporten, feesten, vrijwilligerswerk doen en noem het maar op.

Vicieuze cirkel
Er leken steeds minder uren te zitten in een dag en ik raakte steeds meer uitgeput. Door mijn vermoeidheid dacht ik steeds minder na over mijn dromen en idealen: ik had er werkelijk de puf niet meer voor. Ik wilde van alles, maar er was geen energie om ook nog maar iets extra’s te ondernemen.
Ik verlangde ernaar om beter voor mezelf te zorgen, dat ik mijn grenzen durfde aan te geven, dat ik luisterde en handelde naar mijn fysieke en persoonlijke behoeftes. Maar ook dat ik mezelf weer leuk en lief zou gaan vinden.
En wat deed ik? Precies het tegenovergestelde…ik voelde me schuldig als ik nee zei. Als ik dan op de bank thuis zat had ik het gevoel dat ik anderen teleurstelde. Dit kon echt niet langer meer zo doorgaan en toch koos ik er iedere dag opnieuw voor….

Dit ben ik…

Ik zing graag, maar zal dat niet zo snel voor je neus doen (verlegen)

Ik imiteer graag stemmetjes of accenten

Dol op mijn vriend Nando en katten Pepper & Punky

Ik word heeeeeeeeeeeel blij van Latin music, Raggaeton & Zumba, maar ook van Rock en Hardcore.

Extravert én introvert (ja het kan!)

Krachtig, zacht en kwetsbaar

Gek op katjesdrop

Geniet enorm van de natuur en dieren (behalve insecten).

Rasoptimistisch

Bloedfanatiek met spelletjes, maar kan goed tegen mijn verlies

Draag al tientallen jaren dezelfde vorm oorbellen: papegaaien ringen

Ruim 45 kilo afgevallen

Enorm impulsief

Allergisch voor beperkingen en negatieve mensen

Ik kwam weer thuis bij mezelf
Mijn leven lang heb ik heel wat situaties op mijn pad gekregen waarin ik werd uitgenodigd om zachter te worden naar mezelf. Onbewust koos ik er alleen telkens voor om door te gaan op basis van wilskracht. Ik dacht dat het vechten altijd gericht was naar anderen. Maar de grootste tegenstander in mijn leven was ikzelf. Dankzij een paar hele grote levenslessen heb ik geleerd om weer in verbinding te komen met mezelf en de zachtheid in mij te (her)vinden. Nooit kon ik vooraf bedenken dat het ook anders kon. Dat ik vanuit die zachtekracht eigenlijk nog veel meer in mijn kracht kwam te staan. Het heeft me zoveel meer rust, ontspanning, energie, ruimte en kracht gegeven.

Mijn visie vanuit ReNew You
Mijn visie is dat vrouwen die vanuit wilskracht alleen maar vechtend in het leven staan, met name vechten tegen zichzelf. In de basis wil ze ‘alleen maar’ gezien, gehoord en gevoeld worden om wie ze is.
Dit type vrouw kan zo ontzettend veel in het leven bereiken. Maar ze heeft bedacht dat dat alleen maar kan door persoonlijke offers te brengen. Offers die ten koste gaan van ondermeer haar levensgeluk, persoonlijke behoeftes, energie, ontspanning en ambitie.

Vanuit mijn praktijk ReNew You help ik vrouwen om vanuit vertrouwen, zachtheid en overgave hun plek in te nemen, zonder hiervoor meer te hoeven vechten waardoor ze meer energie, ontspanning en levensgeluk gaan ervaren.

Dankzij mijn pittige levensles (sen) kan ik nu andere vrouwen inspireren. Hoeveel vrouwen zie ik niet hetzelfde doen zoals ik leefde? Hoe vaak zeggen we niet dat het goed gaat terwijl dat niet zo is? Hoe vaak staan we stil bij wat we werkelijk willen en hoe vaak doen we wat we écht graag zouden willen? Hoeveel rekening houden we met anderen en hoe weinig met onszelf? Werkt dat nog?

Hoe doorbreek je je oude patronen, hoe leer je te luisteren naar je gevoel en wat is ervoor nodig om ernaar te handelen? Hoe neem je jouw ruimte in, zet je jezelf op 1, leer je dicht bij jezelf te blijven, te ontspannen en maak je vanuit daar nieuwe beslissingen? Maar bovenal: waar hou je jezelf nog in?