De twee wolven in mij

Op een dag besloot een oude wijze Cherokee dat het tijd was om zijn kleinzoon een belangrijke levensles te leren.
Hij nam hem mee in het bos, liet hem aan de voet van een grote boom zitten en begon hem te vertellen over de strijd die plaatsvindt in het hart van ieder mens:
“In ieder mens heerst de eeuwige strijd tussen hoofd en hart. Wanneer je je dat niet bewust bent, loop je het risico om bang te worden en zul je vroeg of laat in de war raken, het slachtoffer worden van gebeurtenissen of verloren gaan. Besef dat deze strijd ook in mij woont.”
“Twee grote wolven wonen in mijn gedachten: de ene wit, de andere zwart.”
Hij zwijgt even zodat zijn kleinzoon een beeld kan vormen van deze twee wolven.
Dan zegt hij: “Iedereen heeft die twee wolven in zich. En beide willen de baas zijn in mijn denken, doen en laten.”
“De witte wolf is goed, vriendelijk en liefdevol; het houdt van harmonie en vecht alleen om zichzelf en zijn “kudde” te beschermen.
De zwarte wolf is in plaats daarvan nors, gewelddadig en boos.
Elk klein ongeluk is een voorwendsel voor zijn uitbarsting. Het discussieert met iedereen, de hele tijd, zonder reden. Alles draait om zijn ego. Hij zoekt ruzie met iedereen want hij vertrouwt niemand. Zijn denken is vertroebeld door haat, hebzucht en woede.”

“Maar zijn woede is nutteloos, omdat het niets dan problemen oplevert. Je moet weten dat er dagen zijn waarop het echt moeilijk is om te leven met deze twee wolven die onvermoeibaar vechten om mijn ziel te domineren.”

Toen vroeg de kleine Cherokee angstig aan de grootvader: “Maar wie van de twee wolven zal uiteindelijk winnen?”
De Indiase opperhoofd antwoordde met vaste stem over het geluid van de bomen in het bos:
“Ze winnen allebei, want ik geef ze beide aandacht!”
“Zie je, als ik ervoor kies alleen de witte wolf te voeden, zal de zwarte om elke hoek verstopt zitten om te wachten tot ik afgeleid word en springt dan op om de aandacht te krijgen waarnaar hij hunkert. Hij is altijd boos, jaloers, ontevreden en bang. Hij zal de witte wolf altijd bevechten.”

“Als ik integendeel de juiste aandacht besteed en probeer de aard te begrijpen. Weet ik hoe de kwaliteiten kan benutten en kunnen de twee wolven vredig in mij samenleven.”

De jongen keek verward: “ Hoe kunnen ze beide winnen, grootvader ?!”
De oude Cherokee glimlachte naar zijn kleinzoon en vervolgde zijn verhaal: “Ook de zwarte wolf heeft kwaliteiten; hij is vasthoudend, moedig, onverschrokken, wilskrachtig, en is een groot strategisch denker. Dat heb ik van tijd tot tijd nodig en dat ontbreekt de witte wolf.
Maar de witte wolf heeft compassie, zorgzaamheid, kracht en het vermogen om te herkennen wat er in het beste belang is van allen.”

“De witte wolf heeft de zwarte wolf aan zijn zijde nodig. Als je er maar een voedt, zal de andere verhongeren en zullen zij onbeheersbaar worden. Zie het als een onderdeel van iets groters. Voedt ze alle twee en er zal geen interne strijd voor je aandacht meer zijn. En als er in jou geen strijd is, kun je naar de stemmen van het diepere weten luisteren, dat je in elke omstandigheid zal begeleiden bij het kiezen wat goed is.”

“Je moet begrijpen dat we geen enkel facet van ons karakter moeten onderdrukken of uithongeren. Om woede en andere duistere kanten die op de loer liggen te beheersen, moeten we ze leren kennen, accepteren en op de meest geschikte manier kanaliseren. Alleen op deze manier zal de innerlijke strijd tussen onze twee wolven stoppen.”
Bron: Global Heart
/door

Laten we…

Laten we ophouden met elkaar te bevechten.
Laten we stoppen met elkaar te overtuigen van het gelijk.

Laten we ophouden met een ander goed of fout te maken.
Laten we stoppen met het veroordelen van het wel of niet hebben van angst en onzekerheid.

Laten we beginnen met er te zijn voor elkaar.
Laten we starten met echt te luisteren.
Laten we beginnen met elkaars standpunt aan te horen zonder er meteen iets van te vinden.

Laten we stoppen met het kijken naar onmogelijkheden.
Laten we starten met het zien van mogelijkheden.

Laten we stoppen met wat ons van elkaar scheidt.
Laten we starten met te kijken naar wat ons met elkaar verbindt.

Laten we stoppen met wij en zij.
Laten we kijken waar het uiteindelijk echt om draait: onvoorwaardelijke liefde.

Laten we de rust en ruimte blijven kiezen voor onszelf én de ander.

Liefs,
Nadine

/door